Bloom, Carrol’un kavramsal modelinden esinlenerek, birçok eğitim ve öğretim etkinliğine temel olan, okulda öğrenmeye ilişkin bir model geliştirmiştir.
Buna tam öğrenme adı verilmiştir. Tam öğrenme modeli, öğretme-öğrenme sürecinde rol oynayan öğeleri, öğrencilerin öğrenme düzeyini belirlenen seviyeye ulaştıracak şekilde, sistemli olarak biraraya getirmiştir.
Geçerli öğrenmelerin oluşumunu bir çok faktör etkilemektedir. Bunların bir bölümü; zeka, genel yetenek, öğrencilerin kişilikleri, ailelerin sosyo-ekonomik statüsü değişmeye dirençli değişkenlerdir. Diğer bölümü de; öğretimin niteliği, öğretmen ve öğrencinin harcadığı zaman, öğrencinin bilişsel ve duyuşsal giriş özellikleri, değiştirilebilir özelliklerdir.
Tam öğrenme modelinin başarısında rol oynayan etmenler:
- Kazandırılacak hedef davranışların öğrenilebilmesi için gerekli ön koşul öğrenmelerin önceden gerçekleşmiş olma gerekçesi.
- Öğrencinin kendini öğrenmeye verme, öğrenme sürecine katılma derecesi.
- Uygulamadaki görünümü ile öğretimin öğrencinin ihtiyaçlarına uygunluk derecesi.
Öğrencilerin öğrenme düzeyini başka bir ifade ile öğrenme ürünlerini etkileyen iki tane bağımsız değişken vardır. Bunlardan birincisi öğrenme-Giriş davranışları, öğrencinin ön öğrenmelerini, entellektüel yeteneğini, gelişimini, güdüleme durumu ve öğrenme yeteneğinin sosyal-kültürel belirleyicilerini kapsamaktadır.
Bu yaklaşımların ana değişkenleri :
- A- Giriş
- B- Öğretme hizmetinin niteliğdavranışları (öğrencinin),i,
- C- Öğrenme ürünleridir.
